نقشه راه نسل تازه برای حفاظت از میراث فرهنگی - وبلاگ نام تو

به گزارش وبلاگ نام تو، بیش از 400 سال قبل از میلاد مسیح و درست در جایی که معبد خدایان شعر و موسیقی یونانیان بود، واژه موزه برای اولین بار مورد استفاده نهاده شد، آن هم با عنوان موزئیون (Mousein) یعنی محفل فرشتگان؛ مقر زندگی است و موز (Mouse) الهه هنر و صنایع در اساطیر یونان باستان اقتباس شده است.

در زبان انگلیسی تلفظ Museu و در زبان فرانسه تلفظ Musee را به خود گرفته است و درحدود دهه 1290 هجری قمری تلفظ فرانسه موزه به زبان فارسی نیز راه یافت و سال ها گذشت و به مرور در ممالک تازه اروپا، گنجینه های دولتی و خصوصی جای خود را باز کردند تا ژرمن ها با نمایش آثار فرهنگی و تاریخی از مشرق زمین، فرهیختگی خود را به دیگران نشان دهند.

در واقع علم میراث و نگهداری از آثار تاریخی از همین جا ریشه گرفت و به مرور همه دریافتند که میراث گذشتگان ارزشی وصف ناپذیر دارد و باید از آن نگهداری نمایند. از همین جا فلسفه میراث فرهنگی، یعنی حفظ میراث نسل گذشته برای نسل آینده شکل گرفت و نحوه انتقال آیین و فرهنگ و میراث نیاکان به حرکتی ارزشمند بدل شد، به همین جهت اگر امروز بخواهیم نگاهی به اصل ریشه های تاریخی داشته باشیم باید به میراث فرهنگی و تاریخ توجه کنیم

بالاخره شورای بین المللی موزه ها (ایکوم) وابسته به سازمان فرهنگی، علمی و تربیتی سازمان ملل متحد یونسکو در بندهای3 و 4 اساسنامه خود در تعریفی جامع از موزه آورده است:موزه موسسه ای است دائمی و بدون هدف مادی که درهای آن به روی همگان گگردده است و در خدمت جامعه و پیشرفت آن فعالیت می نماید

میراثی که بیانگر اصالت یک جامعه است و هویت فرهنگی هر کشوری با همین میراث تعریف می گردد، به طور مثال تماشای مسجد جامع اصفهان به تنهایی یک مکتب آموزشی است که می تواند برای هر کسی که دوستدار فرهنگ و تمدن است مجذوب کننده باشد، بنایی ارزشمند که علاوه بر انتقال فرهنگ عبادت، سندی محکم برای نشان دادن تمدن کهن سرزمین مان به شمار می رود، اما نکته مهم در این زمینه، حفظ و حراست از میراث فرهنگی و انتقال دانش و علوم میراثی به نسل های آینده است.

وجود میراث غنی در ایران، موضوع حفاظت را بیش از پیش مهم می نماید، هرچند که در دوران تاریخی چند سده قبل، بسیاری از میراث فرهنگی کشورمان از سوی کشورهایی همانند انگلیس و آمریکا غارت شد اما با این حال، آنچه بر جای مانده هویت کشور است که باید به خوبی از آن پاسداری کرد، زیرا چنین میراثی پشتوانه هویت سرزمینی کشورمان را شکل داده است.

نگاهی گذرا به علوم میراثی و کتاب های مرجع، یا حتی سنگ نوشته ها در این زمینه به خوبی نشان می دهد که گذشتگان نقشه راه حفظ و حراست از میراث و میراث پروری را پیش روی ما گذاشته اند، لوح نوشته های کاخ های هخامنشی یکی از همین گنجینه هاست که با هدف مطلع سازی نسل های آینده به یادگار گذاشته شده و پیغام های روشنی دارد.

بدون شک بازدید از موزه ها می تواند سفری کوتاه به گذشته باشد، سفری که در کنار آشنایی با رمز و راز زندگی نسل های گذشته، می تواند ما را با علومی تازه در این حوزه به خصوص در بخش های پزشکی، ریاضی و نجوم آشنا کند، زیرا پشت این میراث گران بها، افکار و اندیشه هایی پنهان شده که منشاء خلاقیت ها و ابتکارات تازه برای نسل تازه است.

به همین دلیل الگوسازی برای نسل تازه و اولویت قرار دادن موضوع آموزش، ترویج هنرهای سنتی، برپایی تورهای دانش آموزی با هدف آشناسازی نوجوانان و جوانان با میراث فرهنگی، راه اندازی رشته ها و مراکز آموزشی مرتبط با حوزه میراث فرهنگی می تواند نگاهی تازه از میراث را برای نسل تازه به ارمغان آورد.